هفت خاصیت تخم گشنیز
تخم گشنیز که در زبان انگلیسی به آن Coriander گفته می‌شود، علاوه بر طعم‌دهی و نقش چاشنی غذایی، خواص دارویی بسیاری دارد. با توجه به پژوهش‌های انجام شده، تخم گشنیز حاوی مقادیر زیادی فیبر، منگنز، آهن و مگنزیوم بوده و می‌تواند به حفظ سلامتی افراد کمک کند.
از نظر تخصصی، گیاه گشنیز همانند هویج، کرفس و جعفری، جزو خانواده Apiaceae بوده و جزو گیاهان تماما خوراکی است. برگ‌های گشنیز سرشار از ویتامین C، ویتامین K و پروتئین بوده و همچنین مقادیر قابل توجهی از کلسیم، فسفر، پتاسیم و کاروتن در آن یافت می‌شود. در ادامه، هفت خاصیت درمانی تخم گشنیز را بیان می‌کنیم.
فهرست محتوایی مقاله
کاهش قند خون با تخم گشنیز
یکی از دلایل ابتلای افراد به بیماری دیابت نوع 2، بالا بودن قند خون است. طبق پژوهش‌های انجام شده، مصرف تخم گشنیز (آسیاب شده، روغن، عصاره و …) باعث ترشح آنزیم‌هایی در بدن می‌شود که به دفع کردن قند خون کمک می‌کند. به گفته‌ی محققان، میزان اثرگذاری تخم گشنیز در پایین آوردن قند خون بسیار بالا بوده و افرادی که در حال مصرف دارو یا تزریق انسولین هستند، بهتر است قبل از مصرف این داروی گیاهی، با پزشک متخصص خود، مشورت کنند.
تقویت سیستم دفاعی بدن
تخم گشنیز حاوی آتنی‌اکسیدان‌های ترپینن (Terpinene)، کرستین (Quercetin) و توکوفرول (Tocopherol) بوده و مانع از ایجاد التهاب در بدن می‌شود. این آنتی‌اکسیدان‌ها علاوه بر جلوگیری از فعالیت رادیکال‌های آزاد بدن و کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن (از جمله سرطان)، سیستم دفاعی بدن را نیز تقویت می‌کنند.
جلوگیری از بیماری های قلبی با تخم گشنیز
مصرف تخم گشنیز به پایین آوردن سطح کلسترول بد خون (LDL) کمک کرده و همچنین باعث کاهش فشار خون می‌شود. شایان ذکر است که فشار خون و کلسترول بالا، از جمله دلایل اصلی بروز انواع بیماری‌های قلبی از جمله بسته شدن عروق قلبی و سکته هستند. علاوه بر آن، طبق تحقیقات انجام شده، مصرف تخم گشنیز در افزایش کلسترول خوب خون (HDL) نیز موثر است.
جلوگیری از بیماری های مغزی
بسیاری از بیماری‌های مغزی همانند پارکینسون، آلزایمر و اسکلروز (sclerosis) در اثر آسیب دیدگی سلول‌های عصبی ایجاد می‌شوند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در تخم گشنیز به محافظت از سلول‌های عصبی کمک کرده و همچنین مانع از ایجاد التهاب در سیستم عصبی بدن می‌شوند.
در تحقیقی که بر روی یک موش آزمایشگاهی انجام گرفت، مصرف برگ گشنیز توانست قدرت حافظه‌ی این موش را بالا برده و محققان را به کشف داروی آلزایمر، امیدوار کند. علاوه بر آن، مصرف تخم این گیاه به کاهش اضطراب در افراد کمک کرده و از لحاظ اثرگذاری، با داروی دیازپام برابری می‌کند.
کمک به سیستم گوارش
تخم گشنیز، علاوه بر آنتی‌اکسیدان، حاوی مقدار قابل توجهی فیبر بوده و همانند سایر گیاهان حاوی فیبر، به سلامت سیستم گوارش کمک می‌کند. مصرف فیبر، باعث می‌شود مدفوع رطوبت و حجم خود را حفظ کرده و فرد راحت‌تر آن را تخلیه کرده و به یبوست مبتلا نشود. به همین علت، در اکثر گیاهان دارویی که برای درمان یبوست تولید می‌شوند، از مواد فیبردار استفاده می‌شود.
طبق تحقیق انجام گرفته بر روی 32 فرد مبتلا به سندروم روده (IBS)، مصرف روزانه 90 قطره (هر هشت ساعت 30 قطره) عصاره‌ی تخم گشنیز به مدت هشت هفته، توانسته بود علائم این بیماری از جمله درد ناحیه‌ی شکمی، نفخ و یبوست را به مقدار زیادی کاهش دهد.
در تولید داروی گیاهی فیبروکامین، از مواد گیاهی همچون تخم گشنیز، تخم کرفس، تخم رازیانه و گل خطمی استفاده شده و جهت از بین بردن یبوست، نفخ معده و روده از آن استفاده می‌شود. جهت اطلاع از نحوه مصرف، طول دوره درمان و سایر ویژگی‌های این محصول گیاهی، با کارشناسان شرکت حکیم رازی آذر در ارتباط باشید.
از بین بردن عفونت‌های بدن با تخم گشنیز
تخم گشنیز یک ضد میکروب طبیعی بوده و با از بین بردن میکروب‌های مضر، مانع از ابتلای افراد به مسمومیت غذایی می‌شود. وجود دئودسنال (Dodecenal)، به از بین بردن باکتری‌ای به نام Salmonella کمک می‌کند. این باکتری می‌تواند باعث بروز مسمومیت‌های غذایی شده و در بعضی موارد حتی منجر به فوت افراد شود.
مراقبت از پوست
طبق تحقیقات انجام گرفته، آنتی‌اکسیدان‌های موجود در تخم گشنیز، فرآیند پیری پوست را کند کرده و همچنین می‌توانند از پوست افراد، در مقابل تابش اشعه فرابنفش، محافظت کنند. به همین دلیل، متخصصان استفاده از عصاره‌ی این تخم گیاهی برای درمان درماتیت پوستی را توصیه کرده‌اند. همچنین، تحقیقات در خصوص اثربخشی عصاره‌ی تخم گشنیز بر روی بیماری‌های پوستی از جمله آکنه، خشکی و … ادامه داشته و محققان نسبت به آن خوشبین هستند.
از دیگر خواص این ماده‌ی گیاهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- حفظ سلامت ریه‌ها بخاطر (ویتامین آ)
- تقویت بینایی (ویتامین آ)
- درمان زخم‌های دهان
- درمان بیماری کم خونی (آهن)
- کاهش تورم‌های ناشی از بیماری آرتروز
منابع:
